oss

Íslenska

Persónufornöfn
	Þérun
Nefnifall	vér	þér
Þolfall	oss	yður
Þágufall	oss	yður
Eignarfall	vor	yðar

Persónufornafn

oss

[1] (þf.) fornt: við (í hátíðlegu máli)

[2] (þf.) fornt: ég (í máli konungs)

[3] (þgf.) fornt: við (í hátíðlegu máli)

[4] (þgf.) fornt: ég (í máli konungs)

Dæmi

„Fyrirgef oss vorar skuldir, svo sem vér og fyrirgefum vorum skuldunautum.“ (Wikipedia: Faðirvorið - breytingaskrá)

„29 Þeir lögðu þá fast að honum og sögðu: "Vertu hjá oss, því að kvölda tekur og degi hallar." Og hann fór inn til að vera hjá þeim.“ (Snerpa.is: Lúkasarguðspjall, 24:29)

Þýðingar

[breyta]

þýðingar

enska: us [1,3] ^(en)

sænska: oss [1-4] ^(sv)
þýska: uns [1,3] ^(de)

Tilvísun

Fornnorræna

Persónufornafn

oss

[1] oss

Sjá einnig, samanber

Fornnorræn persónufornöfn
Eintala	1. persóna	2. persóna
Nefnifall	ek	þū
Þolfall	mik	þik	sik
Þágufall	mēr	þēr	sēr
Eignarfall	mīn	þīn	sīn

Tvítala	1. persóna	2. persóna
Nefnifall	vit	it
Þolfall	okkr	ykkr	sik
Þágufall	okkr	ykkr	sēr
Eignarfall	okkar	ykkar	sīn

Fleirtala	1. persóna	2. persóna
Nefnifall	vēr	þēr
Þolfall	oss	yðr	sik
Þágufall	oss	yðr	sēr
Eignarfall	vār	yðar	sīn

Tilvísun

Gutenberg.org (Internetbókaskrá) (vafra eftir tungumál (is)): „Icelandic Primer with Grammar, Notes and Glossary by Henry Sweet“