hafa

Íslenska

Tíð	persóna
Sagnbeyging orðsins „hafa“
Nútíð	ég	hef
	þú	hefur
	hann	hefur
	við	höfum
	þið	hafið
	þeir	hafa
Nútíð, miðmynd	ég	{{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð	það	{{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd	það	{{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð	það	{{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur	það	{{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð (ópersónulegt)	mig	{{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
	þig	{{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
	hann	{{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
	okkur	{{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
	ykkur	{{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
	þá	{{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd (ópersónulegt)	mig	{{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð	ég	hafði
Þátíð (ópersónulegt)	mig	{{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar		hafður (karlkyn), höfð (kvenkyn), haft (hvorugkyn)
Viðtengingarháttur	ég	hafi
Viðtengingarháttur (ópersónulegt)	mig	{{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.		hafðu
Allar aðrar sagnbeygingar: hafa/sagnbeyging