ske

Úr Wikiorðabók, frjálsu orðabókinni

Íslenska


Sagnbeyging orðsinsske
Tíð persóna
Nútíð ég {{{ég-nútíð}}}
þú {{{þú-nútíð}}}
hann {{{hann-nútíð}}}
við {{{við-nútíð}}}
þið {{{þið-nútíð}}}
þeir {{{þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það skeður
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það skeði
Viðtengingarháttur það skeði
Nútíð
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
þig {{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
hann {{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
okkur {{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
ykkur {{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
þá {{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég {{{Þátíð}}}
Þátíð
(ópersónulegt)
mig {{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar   skeð
Viðtengingarháttur ég {{{Viðtengingarháttur}}}
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   {{{Boðháttur}}}
Allar aðrar sagnbeygingar: ske/sagnbeyging

Sagnorð

ske (óformlegt, ópersónulegt); veik beyging

[1] í óformlegu máli: vilja til, koma fyrir, verða, gerast
Orðtök, orðasambönd
[1] það getur skeð


Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „ske