rúnta

Íslenska

Tíð	persóna
Sagnbeyging orðsins „rúnta“
Nútíð	ég	rúnta
	þú	rúntar
	hann	rúntar
	við	rúntum
	þið	rúntið
	þeir	rúnta
Nútíð, miðmynd	ég	{{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð	það	{{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd	það	{{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð	það	{{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur	það	{{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð (ópersónulegt)	mig	{{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
	þig	{{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
	hann	{{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
	okkur	{{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
	ykkur	{{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
	þá	{{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd (ópersónulegt)	mig	{{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð	ég	rúntaði
Þátíð (ópersónulegt)	mig	{{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar		rúntað
Viðtengingarháttur	ég	rúnti
Viðtengingarháttur (ópersónulegt)	mig	{{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.		rúntaðu
Allar aðrar sagnbeygingar: rúnta/sagnbeyging

rúnta; veik beyging

[1] aka um á bíl

sagnorðið er talið afkvæmi nafnorðisins en ekki omvent, sjá rúntur

þýðingar