lykta

Úr Wikiorðabók, frjálsu orðabókinni

Íslenska


Sagnbeyging orðsinslykta
Tíð persóna
Nútíð ég lykta
þú lyktar
hann lyktar
við lyktum
þið lyktið
þeir lykta
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
þig {{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
hann {{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
okkur {{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
ykkur {{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
þá {{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég lyktaði
Þátíð
(ópersónulegt)
mig {{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar   lyktað
Viðtengingarháttur ég lykti
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   lyktaðu
Allar aðrar sagnbeygingar: lykta/sagnbeyging

Sagnorð

lykta; veik beyging

[1] [[]]
[2] (+þgf., ópersónulegt) enda
Afleiddar merkingar
[1] lyktarlaus, lyktnæmur
[1,2] lykt

Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „lykta