finna

Úr Wikiorðabók, frjálsu orðabókinni

Íslenska


Sagnbeyging orðsinsfinna
Tíð persóna
Nútíð ég finn
þú finnur
hann finnur
við finnum
þið finnið
þeir finna
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mér finnst
þér finnst
honum finnst
okkur finnst
ykkur finnst
þeim finnst
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mér {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég fann
Þátíð
(ópersónulegt)
mér fannst
Lýsingarháttur þátíðar   fundið
Viðtengingarháttur ég finni
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mér finnist
Boðháttur et.   finndu
Allar aðrar sagnbeygingar: finna/sagnbeyging

Sagnorð

finna; sterk beyging

[1] finna eitthvað/einhvern: uppgötva
[2] finna einhvern: hitta
[3] finna eitthvað aftur
[4] finna eitthvað á einhverjum
[5] finna eitthvað upp
[6] (ópersónuleg sögn sem tekur þágufall)
[7a] finnast: hittast
[7b] finnast: vera fundinn
Orðsifjafræði
norræna

Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „finna