falla

Úr Wikiorðabók, frjálsu orðabókinni

Íslenska


Sagnbeyging orðsinsfalla
Tíð persóna
Nútíð ég fell
þú fellur
hann fellur
við föllum
þið fallið
þeir falla
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
þig {{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
hann {{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
okkur {{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
ykkur {{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
þá {{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég féll
Þátíð
(ópersónulegt)
mig {{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar   fallið
Viðtengingarháttur ég falli
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   fall
Allar aðrar sagnbeygingar: falla/sagnbeyging

Sagnorð

falla; sterk beyging

[1] hrapa, detta
[2] deyja
Orðsifjafræði
norræna
Orðtök, orðasambönd
einhverjum fellur allur ketill í eld
einhverjum fellur eitthvað illa í geð/ einhverjum fellur eitthvað vel í geð
einhverjum fellur eitthvað þungt
falla á kné
falla á prófi
falla burt
falla niður
falla um koll
falla útbyrðis
Afleiddar merkingar
fall

Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „falla



Færeyska


Sagnorð

falla

[1] falla, detta, hrapa