er

Úr Wikiorðabók, frjálsu orðabókinni

Íslenska


Beygt orð (sagnorð)

er; sterk beyging

[1] germynd, nútíð, 1. og 3. persóna eintala orðsins vera
Dæmi
[1] „Ein hugmynd er sú að draumar séu hreinlega afleiðing af þeirri miklu heilavirkni sem á sér stað í svefni. “ (VísindavefurinnWikiorðabók:Bókmenntaskrá#Vísindavefurinn: Af hverju dreymir mann?)
Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „er



Samtenging

er

[1] þegar
Dæmi
[1] „Við Babýlons fljót, þar sátum vér og grétum, er vér minntumst Síonar.“ (Snerpa.isWikiorðabók:Bókmenntaskrá#Snerpa.is: Sálmur 137,1)

Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „er



Tilvísunarfornafn

er

[1] sem
Dæmi
[1] „Bjarni nefndist sá maður er hann kallaði út og kveðst vera systurson Þórarins og kominn af skipsbroti norður við Hálogaland og bað Þórarin ásjár.“ (Snerpa.isWikiorðabók:Bókmenntaskrá#Snerpa.is: Þórarins Þáttur Nefjólfssonar. 1999)
[1] „Öðru sinni var það að maður sá er Ólafur hét var á gangi suður á fjöllum.“ (Snerpa.isWikiorðabók:Bókmenntaskrá#Snerpa.is: Tröllin í bláfjalli. Þjóðsagnasafn Jóns Árnasonar. 1999)

Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „er



Færeyska


Sagnorð

er

[1] germynd, nútíð, 3. persóna eintala orðsins vera
Tilvísun

Færeysk orðabók: „er


Þýska


Þýsk persónufornöfn
Eintala 1. persóna 2. persóna 3. persóna kk. 3. persóna kv. 3. persóna h.
Nefnifall ich du er sie es
Eignarfall meiner deiner seiner ihrer seiner
Þolfall mir dir ihm ihr ihm
Þágufall mich dich ihn sie es
Fleirtala 1. persóna 2. persóna 3. persóna kk. 3. persóna kv. 3. persóna h.
Nefnifall wir ihr sie, Sie
Eignarfall unser euer ihrer, Ihrer
Þolfall uns euch ihnen, Ihnen
Þágufall uns euch sie, Sie

Persónufornafn

er

[1] hann
Orðsifjafræði
Orðhlutar: er
Framburður
IPA: [eːɐ̯]
 er | flytja niður ›››