éta

Úr Wikiorðabók, frjálsu orðabókinni

Íslenska


Sagnbeyging orðsinséta
Tíð persóna
Nútíð ég ét
þú étur
hann étur
við étum
þið étið
þeir éta
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
þig {{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
hann {{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
okkur {{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
ykkur {{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
þá {{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég át
Þátíð
(ópersónulegt)
mig {{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar   étið
Viðtengingarháttur ég éti
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   éttu
Allar aðrar sagnbeygingar: éta/sagnbeyging

Sagnorð

éta; sterk beyging

[1] einkum um dýr: borða, snæða
[2] éta eitthvað sundur
[3] étast: vera étinn
Orðsifjafræði
norræna eta
Framburður
IPA: [jɛːtʰa]
Málshættir
hér vantar það, sem við á að éta

Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „éta